به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی هنر، حُسنا زهرایی یکی از 8 طراح منتخب سومین جشنواره طراحی مُد و لباس «دیبا» است. وی در رشته ژنتیک دانشگاه تهران مشغول به تحصیل بوده و به سبب علاقه‌مندی به حوزه طراحی لباس، چند سالی است که در این رشته به فعالیت آموزشی و طراحی مشغول است. با او درباره چگونگی شرکت در جشنواره «دیبا» و اینکه این جشنواره تا چه اندازه توانسته است در به ثمر رسیدن اهدافش در حوزه مُد و لباس سهیم باشد، گفت‌و‌گویی ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
ـ چگونه با جشنواره «دیبا» آشنا شدید و روند شرکت خود را در این رویداد هنری به اختصار توضیح دهید؟
من در کنار فعالیت دانشگاهی و تحصیل در رشته ژنتیک، از ترم سوم دانشگاه بود که در دوره‌های طراحی لباس شرکت کردم و به شکل اتفاقی با جشنواره «دیبا» آشنا شدم و البته افسوس خوردم که چرا از همان ابتدای شکل‌گیری این جشنواره با آن همراه نبوده‌ام چرا که پیش از این، دو دوره از جشنواره برگزار شده بود. به هر حال دبیرخانه جشنواره از من طرحی خواست و من آن را ارائه کردم و خوشبختانه با اقبال نظر داوران و ارزیابان روبرو شد تا جایی که تا این مرحله از جشنواره پیش آمده‌ام و اکنون یکی از 8 طراح منتخب این جشنواره هستم که نزد یکی از برندهای حامی «دیبا» نیز دو ماه کارآموزی را پشت سر گذاشتم.
ـ «دیبا» تنها رویداد برگزار شده در حوزه مُد و لباس نیست، چه ویژگی بارزی در «دیبا» وجود داشت که شما را برای شرکت در آن ترغیب کرد؟
این جشنواره با سایر جشنواره‌های این حوزه متفاوت است. من از آنجا که درگیر رشته‌ای غیرمرتبط با حوزه هنر در دانشگاه هستم لذا تا قبل از شرکت در «دیبا» فرصت نداشتم که به شکلی جدی آموخته‌هایم را محک بزنم و ارزیابی داشته باشم که تا چه اندازه کاربردی است و می‌تواند آینده حرفه‌ای مرا رقم بزند. این در حالی است که من در برخی از رویدادهای هنری عرصه مُد و لباس نیز شرکت داشتم اما به جرئت می‌توانم بگویم که اغلب آنها منافع هنرجو و شرکت‌کننده را لحاظ نکرده و بعضاً با قصد و نیت‌های شخصی و درآمدزایی برگزار می‌شوند. این روند را من در جشنواره «دیبا» مشاهده نکردم و از همان ابتدا با رویدادی مواجه شدم که با‌برنامه بود و به خوبی روند اجرایی خود را اطلاع‌رسانی می‌کرد و دقیقاً می‌دانست که قرار است چه خروجی داشته باشد. این جشنواره مبنای علمی و عملی را توأمان مورد توجه داشت به ویژه اینکه ما داشته‌های هنری خود را در دو ماه کارآموزی در یکی از برندهای حامی جشنواره اجرایی کردیم، چیزی که کمتر اتفاق می‌افتد و «دیبا» توانست به هنرجویان جرئت ورود به عرصه صنعت بدهد و باید بگویم که شرکت در این جشنواره جهش بزرگی برای هنرجویان مستعد برای ورودی شایسته به عرصه صنعت و کار در کارخانه این حوزه است. شخصاً تا قبل از این جشنواره با توجه به مهارت‌هایی که به دست آورده بودم نهایت، کار در یک واحد کارگاهی کوچک و یا مزون را متصور بودم ولی این جشنواره به من جسارت حضور در عرصه‌ای حرفه‌ای‌تر را داد.
ـ علاقه شخصی شما کار در چه سبک طراحی است و آیا قبل از شرکت در این جشنواره پیش‌زمینه فکری برای حضور در سبک خاص کاری را متصور بودید؟
هر کدام از برندهای حاضر در این جشنواره در سبک کاری متفاوتی فعال هستند. من چون پیش از این سابقه فعالیت اجرایی و عملی نداشتم لذا بدون پیش‌زمینه وارد این رویداد شدم اما با معرفی هر یک از این برندها و البته برحسب یک درک حسی به این نتیجه رسیدم که کار در عرصه لباس مجلسی زنانه و درسینگ بسیار بهتر است چرا که به دلیل محدودیتی که در لباس‌های اجتماعی وجود دارد لذا دست طراح بسته مانده و خلاقیت او به حداقل می‌رسد و به همین خاطر از آنجا که برند «ویچی» یکی ار برندهای حاضر در جشنواره بود لذا با ارسال طرح، آمادگی خود را به منظور فعالیت در این حوزه اعلام کردم و در روز مصاحبه نیز آن مطرح شد که خوشبختانه نتیجه رضایت‌بخشی نیز در پی داشت و از سوی مدیر این برند مورد توجه قرار گرفت و اکنون مطمئن هستم که در آینده در این استایل، فعالیت حرفه‌ای خواهم کرد.
ـ چشم‌اندازی که برای جشنواره «دیبا» متصور هستید، چیست؟ آیا همین مقدار که در این جشنواره شرکت کنید، مطرح شوید و زمینه همکاری شما با برند مورد نظرتان فراهم شود، برای شما کافیست؟
من در مورد خودم صحبت می‌کنم و اینکه همانطور که گفتم هیچ فعالیت حرفه‌ای پیش از شرکت در «دیبا» نداشتم و این جشنواره بود که پل ارتباطی من با عرصه صنعت فعال در این حوزه شد. اگر من در این جشنواره شرکت نمی‌کردم شاید به دلیل کم‌تجربگی هدایت درستی برای انتخاب راه آینده‌ام نمی‌شدم اما این جشنواره توانست این موقعیت را برای شخص من به وجود آورد و لذا از دبیر و گروه اجرایی این جشنواره به جهت ایجاد این ارتباط سپاسگزارم. توقعی ندارم که این جشنواره همچنان پیگیر فعالیت‌های من پس از این باشد چرا که تا همینجا هم تصور می‌کنم توانسته است رسالت خود یعنی پیوند میان عرصه هنر و صنعت را به انجام برساند. اتفاقاً پس از این، شخصاً ارتباطم را با این جشنواره حفظ خواهم کرد و دبیرخانه این جشنواره را به عنوان مشاوری امین برای خود فرض کرده تا هر جا که دچار مشکلی شدم و یا نیاز به مشاوره داشتم به آن رجوع کنم و اطمینان دارم که دبیرخانه این جشنواره همچنان حامی طراحان برتر خود در هر دوره‌ای هست و زمینه را برای تعالی و پیشرفت روزافزون آنها فراهم خواهد کرد.
ـ تا چه اندازه به حوزه پژوهش در عرصه مُد و لباس و به‌روز کردن اطلاعات و دانسته‌های خود متناسب با روندی که در این عرصه در جهان در حال پیگیری است اعتقاد دارید و به نظر شما «دیبا» در این به‌روز شدن شما و سایر علاقه‌مندان چه کاری قادر است انجام دهد؟
من از اینکه آیا منابع قابل رجوع در حوزه مُد و لباس در داخل کشور به میزان کافی وجود دارد یا خیر، بی‌خبرم. به هر حال مقوله مُد و لباس حتی با وجود سال‌ها فعالیت فعالان آن، به این شکل نظام‌مند و اینکه متولی و سازمانی بر آن نظارت داشته باشد اتفاق نو و جدیدی است، با این حال تصور می‌کنم حرکت خوبی که به واسطه جشنواره «دیبا» به وجود آمده است، از چنان ظرفیتی برخوردار است که در ادامه راه، نیازهایی در راستای فعالیت هنرجویان در این عرصه احساس شود که برای رفع آنها باید در زمینه تدوین منابع، مراجعی به شکل مکتوب و در قالب محصولات فرهنگی همت گماشت. به هر حال ما باید از آنچه در این حوزه و در عرصه جهانی در حال وقوع است مطلع باشیم و طرح‌های خود را به‌روز کنیم به ویژه در عرصه لباس مجلسی زنانه و همانطور که گفتم به جهت محدودیت‌هایی که در سایر سبک‌ها وجود دارد، چون این عرصه آزادتر است لذا باید طراحی و تولیداتمان منطبق با نیاز بازار جهانی و در راستای جلب نظر مشتریان هم در داخل و هم خارج از کشور باشد.
انتهای پیام